یک دنیای بهتر: کمپین مبارزه علیه رژیم صد هزار اعدام بنظر شما چه ابعاد و زمینه هایی در ایران میتواند داشته باشد. چگونه باید به استقبال این کمپین رفت؟
نسرین رمضانعلی: مدتها است مردم ایران به استقبال مبارزه علیه اعدام رفته اند. در چند ساله اخیر ما شاهد اعتراضات زیادی علیه احکام اعدام بودیم. مردم سیرجان يک نمونه اند که اعدامیان را از چوبه های دار پایین کشیدند٬ چوبه هاى اعدام اسلامى را آتش زدند و زد و خوردهای شدیدی بین مردم و نیروهای سرکوبگر رژیم پیش آمد. یا تجمع بزرگی که در شهر سنندج علیه حکم اعدام آقای زمانی بود. همچنین تجمعاتی که مرتب در مقابل اوین و زندانهای دیگر در جریان است. بخشا ما شاهد بودیم کسانی که محکوم به اعدام بودند و رژیم جنایتکار اسلامی تلاش داشته از احساسات خانواده و بستگان مقتولین استفاده کند تا بساط اعدام را بنام مردم برپا کند. اما موارد زيادى بوده که خانواده ها به محکومین رضایت دادند و نگذاشتند که حکم اعدام اجرا شود. ما شاهد کمپینهای مختلفی علیه اعدام بودیم که در داخل کشور پیش برده شده است. باید اشاره کرد که فعالین این عرصه تلاش کردند نه تنها با کار آگاهگرانه در میان مردم مبارزه علیه اعدام را را گسترش دهند بلکه صدای خانواده های اعدامیان و زندانیان دربند شدند.
با فضای بوجود آمده عليه مجازات اعدام٬ اين شرايط وجود دارد که پیوند عمیقی بین مبارزات مردم آزاديخواه عليه اعدام در داخل و خارج کشور برقرار شود. اما سوال این است آيا مبارزات تاکنونی برای به عقب راندن رژیم صد هزار اعدام کافی است؟ چگونه میشود ابعادی گسترده به این مبارزات داد و چگونه روز 10 اکتبر را به روزی تبدیل کرد که جانیان اسلامی برخود برلزند.
من فکر می کنم یکی از اقدامات مهم که در حال حاضر هم در جریان است٬ اينست که خانواده های اعدام شدگان و خانواده هائی که عزیزانشان زیر تیغ اعدام هستند٬ همراه با خانواده های زندانیان در بند و با حمايت و همراهى مردمی که اعدام را یک اقدام جنایتکارانه میدانند٬ در این روز وسیعا در مقابل زندانها و بيدادگاهها و دادگستريها تجمع کنند. ضرورى است در اينروز مردم آزاديخواه با خانواده هاى زندانيان و اعداميان همراه شوند و عليه اعدام و سنگسار و براى آزادى کليه زندانيان سياسى صدايشان را بلند کنند. یکصدا شعار نه به اعدام بدهند و مجازات اعدام را بعنوان قتل عمد دولتی محکوم کنند. بگويند و بنویسند اگر مجرمینی در این زندانها هستند که فرضا مواد مخدر فروختند يا دزدی کردند و يا حتى آدم کشتند٬ اينها نشان ميدهد که مسبب اصلی اين وضعيت شرايط اجتماعى اى است که اين حکومت ايجاد کرده است. قربانى را ميبريد ميکشيد و زندان ميکنيد که خودتان را تبرئه کنيد؟ باید با صداى بلند اعلام کرد که آدم عادى اگر گرسنه نباشد دزدى نميکند٬ براى سير شدن تن فروشى نميکند٬ مواد مخدر نميفروشد و جنايت نميکند. اين تنها سرمايه داران هستند که حرص و اشتهاى سيرى ناپذير آنها موجب ميشود که هر روز از کارگر دزدى کنند و هر روز کارگر را در محل کار به قتل برسانند.
ترديدى نيست که امسال با توجه به موقعیت بحرانى که رژیم در آن قرار دارد٬ فضا را نظامی خواهند کرد٬ خانواده ها را تهدید میکنند و فعالین جنبشهاى اجتماعى را تحت فشار و مورد اذیت و آزار قرار خواهد داد. تلاش شان اينست که اجازه تجمعى ندهند. با اين حال جاى تردید است که در این روز تجمعاتی در مقابل اوین و زندانها صورت نگیرد. همه نگران وضع فرزندانشان هستند و اعدامهاى وسيع اخير اين نگرانى را موجه ميکند. لذا حتما به اشکال مختلف تلاش دارند اعتراض شان را بکنند. مهم است که در خارج کشور نیز در اینروز همراه با مردم آزاديخواه جهان عليه اعدام بميدان بيائيم صف مبارزه براى لغو مجازات اعدام را گسترده تر و قويتر کنيم. مهم است رسانه ها در این اينروزها به مسئله اعدام بپردازند٬ با خانواده هاى قربانيان اعدام حرف بزنند٬ حداقل صداى صدها نفرى که حکم اعدام بالای سرشان است را به دنيا برسانند.
یک دنیای بهتر: چگونه میتوان این کمپین را به مبارزه فی الحال جاری برای جلوگیری از اعدامها و آزادی زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان گره زد؟
نسرین رمضانعلی: اشاره کردم مبارزه علیه اعدام در جریان است. کمپين عليه اعدام در روز جهانى عليه اعدام با تلاشهاى فى الحال مردم يکى است. يک حرف است که در هر گوشه زده ميشود. سوال اينست که چطوری میشود رژیم جمهوری اسلامی را وادار به عقب نشینی کرد و نگذاشت بيشتر از مردم قربانى بگيرد؟ بنظرم تنها و تنها یک راه دارد: متشکل شدن پیر و جوان و زن و مرد علیه جنايت و قتل دولتى و ممانعت از اجراى احکام صادر شده. چه کسى نميداند که هدف جمهوری اسلامی از مجازات اعدام و اجراى مرتب اعدام٬ عقب راندن مبارزات و مرعوب کردن جامعه است. ما شاهد بودیم در دهه 60 در بيدادگاههای چند دقیقه ای چگونه هزاران نفر را به جوخه اعدام سپردند. نبايد در در جنایتکار بودن این رژیم منحوس اسلامی ترديد کرد. این رژیم برای بقاى خود دست به هر جنایتی میزند. بنابراین تنها پاسخ در خور برای لغو اعدامها و آزادی زندانیان سیاسی متشکل شدن است. تنها راه نجات هزاران انسان که امروز در سیاه چالهای رژیم هستند ایستادن در مقابل رژیم است. مبارزه علیه اعدام و آزادی بی قید شرط زندانیان سیاسی از خواستهای کليدى این کمپین است.
آزادی زندانیان سیاسی يکى از شعارهاى اعتراضات يکى دو سال اخیر بوده است. آزادی زندانیان سیاسی و متوقف کردن ماشين جنايت اسلامى در گرو گسترش مبارزه عليه حکومت زندان و اعدام است و گسترش مبارزه در گرو متشکل و متحد شدن و متحدانه بميدان آمدن است.
یک دنیای بهتر: فراخوان و تاکیدات شما برای این کمپین به فعالین و دست اندرکاران مبارزه علیه اعدام چیست؟
نسرین رمضانعلی: اولين نکته اينست که بايد صداى اعتراض اين فعالين در کشورى که مقام اول را در آدم کشتن دارد در روز جهانى مبارزه براى لغو مجازات اعدام به نحوى به گوش دنيا برسد. اين مهم است که صداى متفاوت عليه جنايت در ايران بلند شود و زمينه شنيدن آن در دنيا بيشتر از گذشته است. در نتيجه بايد به فکر ابتکارات متنوعى بود. مثلا نهادهاى عليه اعدام و بخشهاى مختلف مردم در کنار تلاش براى تجمع و اعتراض بيانيه بدهند. عليه اعدام حرف بزنند٬ مشخصا خواهان لغو مجازات اعدام و لغو احکام صادر شده شوند. خواهان آزادى کليه زندانيان سياسى شوند. بايد وسيعا و به اشکالى که مقدور است خبر رسانى کرد و توجه ها را به اين روز و تقابل با سياست اعدام جلب کرد. در محیطهاى کارگری٬ در دانشگاهها و مراکز آموزشى٬ ميتوان مقدمات کار را فراهم کرد و عليه اعدام حرف زد. هرجا ميتوان شيوه مناسب را پيدا کرد. اما مهم اينست که در اينروز يک نوع اتحاد وسيع بين جنبش آزاديخواهانه و برابرى طلبانه و يک نوع يکصدائى عليه اعدام و ماشين اسلامى اعدام نمود پيدا کند. اين بهترين همراهى و حمايت از هزاران خانواده اعدامی و خانواده هائی است که عزیزانشان احکام اعدام دارند. مهم است که یکصدا شويم و اعلام کنيم ما دیگر اعدام را تحمل نمی کنیم و مجازات اعدام بايد لغو شود. اعلام کنيم فرزندانمان٬ زندانیان سیاسی را آزاد کنيد. اعلام کنيم دنيائى بدون اعدام دنياى انسانى ترى است. *
